మన రాజకీయ నాయకులను సమర్ధిస్తూ..

In praise of politicians

రాజకీయ నాయకులు నిజ జీవితం లో జరిగే సంఘటనలకు ఆలోచించుకొనే వ్యవధి లేకుండా వెంటనే ప్రతిస్పందించాలి. రాజకీయ నాయకుడు కావటానికి రిస్క్ తీసుకొనే మనస్థత్వం తో పాటు, ఒత్తిడి కి లోనవ్వకుండా ఉండటం చాలా అవసరం. ప్రత్యర్ధులు చేసే ఆరోపణలు ఎదుర్కొనటానికి కొంత తోలు మందం కూడా అవసరం.ఏదైనా దుర్ఘటన జరిగినపుడు మిగిలిన జనాలంతా తమ కడుపు లో చల్ల కదల కుండా ఇంట్లో టీవీ ల ముందు కూర్చుంటే, రాజకీయ నాయకుడు సంఘటనా స్థలానికి వెళ్ళి జనాలకి ధైర్యం కలిగించాల్సి ఉంటుంది.

ఇంట్లో కూర్చొని ఒక కథ రాయటానికి కొంత తెలివి కావాలి. చదరంగం ఆడటానికి దీనికంటే కొంచెం ఎక్కువ తెలివే కావాలి. ఎందుకంటే చెస్ ఆడటానికి స్పాంటేనిటీ కావాలి. కథ రాసేటప్పటి లా తీరిక గా కూర్చొని ఆలోచించుకొని రాస్తానంటే కుదరదు. అంతే కాక ప్రత్యర్ధి ఎప్పుడూ మన ఎత్తులకు  పై ఎత్తులు వేస్తూనే ఉంటాడు. అతనిని ఓడించే విధం గా మనం ఆలోచించాలి. రాజకీయాలకు చెస్ ఆడే టప్పటి కన్నా చురుకైన తెలివి కావాలి. ఎందుకంటే ఇక్కడ సమాజం లోని అనేక పరిమితులకి లోబడి ఎత్తులు వేయాలి. ఎప్పటికప్పుడు మారే పరిస్థితులకు అనుగుణం గా మాట్లాడాలి.

మనం ఆఫీసు క్యాంటీన్ లో కబుర్లు చెప్పుకొనేటప్పుడూ, స్నేహితులతో పిచ్చాపాటీ మాట్లాడే టప్పుడూ, “దేశాన్ని రాజకీయ నాయకులు ఎంతగా దోచేస్తున్నారో!”, అని వాపోవచ్చు. కానీ మనలో చాలా మంది మన మన పరిధులలో రాజకీయ నాయకులమే! మనం గృహ రాజకీయాలు చేస్తాం. ఆఫీసు రాజకీయాలు చేస్తాం. ఆదర్శాల గురించి మాట్లాడే రచయితలూ, ప్రజలను బ్రతికించాల్సిన డాక్టర్లూ వారి వారి పరిధులలో రాజకీయాలు చేసే వారే. అన్ని వృత్తులలానే, మానవ స్వభావం నుంచే రాజకీయాలు పుట్టాయి.ప్రపంచం లో అన్ని వృత్తుల వారూ రాజకీయాలు చేస్తున్నప్పుడు, రాజకీయ నాయకులు తమ వృత్తే అయిన రాజకీయాలు చేయటం లో తప్పేముంది?
మనలో,ఆఫీసులలో మెడికల్ అలవెన్స్ కి దొంగ బిల్లులు పెట్టని వారు ఎంత మంది? ఇల్లు అమ్మే లావాదేవీ లలో నల్ల ధనం తీసుకోని వారు ఎంత మంది? సమాజం మొత్తం అవినీతి మయమైనపుడు, కొంత లాభదాయకమైన పదవులలో ఉన్న రాజకీయ నాయకులు ఎలా చేతులు ముడుచుకొని కూర్చొంటారు? మనలో చాలా మంది ఆ పదవులలో ఉంటే, అంత కంటే అవినీతి పరులయ్యే వారు. రాజకీయుల అక్రమ సంపాదన గురించిన మన ఆగ్రహం లో అసూయ పాలు ఎంతో, మనం ఆత్మ విమర్శ చేసుకొంటే తెలుస్తుంది.మనం చేసే అవినీతి, మనకున్న పరిమితమైన పరిధి వలన ప్రాచుర్యం లోకి రాదు. రాజకీయ నాయకుల అవినీతి వారికున్న పేరు వలన నలుగురికీ తెలిసి, ప్రత్యర్ధుల ఆరోపణలతో మీడియా ద్వారా పబ్లిక్ షో గా మారుతుంది. రాజకీయ నాయకులంతా అవినీతిపరులని ప్రజలు భావించే ఈ కాలం లో, ఎవరైనా నాయకుడు నిజాయితీ గా ఉన్నా అతని పై బురద జల్లటం ఈజీ.  “అతను పలానా అవినీతి చేశాడు” అంటే వాస్తవం గా అతను చేయక పోయినా ప్రజలు నమ్మే స్థితి ఉందీవేళ దేశం లో.

మనకు అవకాశం లేకో,డబ్బులేకో, రిస్క్ తీసుకొనే ధైర్యం లేకో, సరైన పరిచయాలు లేకో, నాయకత్వ లక్షణాలూ తెలివీ లేకో, మనం రాజకీయ నాయకులం అవ్వలేదనేది వేరే విషయం.చిన్న చిన్న ఆఫీసు రాజకీయాలకు ఇవేమీ అవసరం లేదు కాబట్టీ, మనం అక్కడ రాజకీయాలు చేస్తాం. రాజకీయుల మీదికి రాళ్ళు విసరటానికి మనలో చాలా మందికి అర్హత ఉండదు. ఎందుకంటే, ఏ పాపం చేయని వాడే ఆ రాళ్ళు విసరాలి కాబట్టీ!

రాజకీయ నాయకులు వెధవలైనపుడు,రాజకీయం సులువైతే, రాజ కీయం లాభసాటి అయ్యినపుడు, మనమే ఎందుకు రాజకీయాలలోకి ప్రవేశించకూడదు? లేక పోతే, మన పిల్లలను  ఎందుకు రాజకీయాలలోకి ప్రోత్సహించకూడదు?  మనం ప్రోత్సహించం..ఎందుకంటే దానిలో ఉన్న రిస్క్ మనకు తెలుసు కాబట్టీ..రాజకీయాలలో విజయం సాధించాలంటే దానికి అవకాశం వెయ్యి లో ఒకటి కూడా ఉండదు కాబట్టీ. అక్కడ సక్సీడ్ అయ్యే లోగా మనకున్న కొంత డబ్బూ పోగొట్టుకొనే అవకాశం ఎక్కువ కాబట్టీ. కడుపులో చల్ల కదలకుండా కబుర్లు చెప్పుకొనే అవకాశం అక్కడ ఉండదు కాబట్టీ.

ఇక పోతే, రాజకీయ పార్టీల విధానాల గురించీ, వాటి సిధ్ధాంత లేమి గురించీ, వచ్చే ఎన్నికలను దాటి చూడలేని హ్రస్వదృష్టి గురించీ మనం చాలా విమర్శలను పత్రికా సంపాదకత్వాలలో చదువుతూ ఉంటాం.(అదే పత్రికా సంపాదకుడు తనకు ఎదురు తిరిగిన కింది ఉద్యోగిని రాజకీయాలు చేసి అణగదొక్కుతాడనేది గమనించవలసిన విషయం.) వాలు కుర్చీ లో కూర్చొని విమర్శలు చేయటం చాలా సులువు. రాజకీయాలు “సాధ్యమయ్యే విషయాల గురించిన ఒక కళ” అని ఒక నానుడి ఉంది. దీర్ఘ కాలికం గా సిధ్ధాంతం మన గలగాలంటే, ఆ సిధ్ధాంతాన్ని మోసే పార్టీ “ఇవాళ” బతికి బట్ట కట్టాలి. “ఇవాళ” పార్టీ బతకాలంటే, మనకున్న ప్రజాస్వామ్య వ్యవస్థ లో, ఆ పార్టీ ఎన్నికలలో గెలవాలి. కమ్యూనిస్టులు ఒక సారి కాంగ్రెస్ తోనూ, ఇంకొక సారి తెలుగు దేశం తోనూ పొత్తు పెట్టుకొంటున్నారంటే, దానికి కారణం సిధ్ధాంతాన్ని ఒదిలేయటం కాదు. “దీర్ఘకాలికం గా వర్గ రహిత సమాజం సాధించటానికి, స్వల్పకాలికం గా కొన్ని రాజీలు చేసుకొంటున్నాం”, అనే ఆత్మ వంచన. ఇది ఆత్మ వంచన ఎందుకౌతుందంటే, “ఇప్పటి నుంచీ ఒక పదేళ్ళ తరువాత కూడా మన కమ్యూనిష్టులు ఇలాంటి స్వల్పకాలిక వ్యూహాలే అనుసరిస్తూ ఉంటారు”, కాబట్టీ.  వారి రాజీ కి అంతు లేదు. వారి దీర్ఘకాలిక వ్యూహాన్ని అమలు లో పెట్టే రోజు ఎప్పటికీ రాదు. సమైక్య వాద పార్టీ అయిన తెలుగు దేశం, ప్రత్యేక తెలంగాణా కి అనుకూలం గా మారటం కూడా ఇలాంటి కారణాల వలననే. ప్రత్యేక వాదానికి మద్దతునివ్వకుంటే “ఇవాళ” తెలంగాణ లో తెలుగు దేశం పార్టీ కి మనుగడ లేదు. “ఇవాళ” బతికి బయట పడక పోతే ఆ పార్టీ కి “రేపు” ఎలా ఉంటుంది? రేపు లేని పార్టీకి, “ఒక దీర్ఘ కాలిక ఆదర్శం అయిన సమైక్య వాదం”, ఉండి కూడా ఉపయోగం లేదు.  రాజకీయ పార్టీలు “పార్టీ కి సిధ్ధాంతమే ముఖ్యం, సిధ్ధాంతం ఉండేది వోట్ల కోసం కాదు, వోట్లు ఇవాళ ఉంటాయి రేపు పోతాయి” అనుకొంటే, మన వ్యవస్థ లో అలాంటి పార్టీ ల కథ మూణ్ణాళ్ళ ముచ్చటే అవుతుంది. గిరీశం చెప్పినట్లు, “అప్పుడప్పుడూ మాట మారుస్తూ ఉంటేనే”, రాజకీయ పార్టీలు తమ మనుగడ సాగిస్తాయి.

డబ్బు తీసుకొని ఓట్లు వేసే జనాలు ఉన్నప్పుడు, ఆ డబ్బును పంచే రాజకీయ పక్షాలను తప్పుపట్టటం, కుల మత ప్రాంతాలను చూసి రెచ్చిపోయి కొట్టుకొనే జనాలు ఉన్నప్పుడు, వాటిని ఉపయోగించుకొనే పార్టీలను తప్పుపట్టటం, తాగిన వాడిని కాక అమ్మిన వాడిని కొట్టినట్లు ఉంటుంది.